Η μελέτη από το MD Anderson Cancer Center, ένα από τα δύο μεγαλύτερα ογκολογικά κέντρα στον κόσμο, παρουσιάστηκε πριν λίγες ημέρες στο Ευρωπαϊκό Ογκολογικό Συνέδριο και δημοσιεύθηκε πριν λίγες ώρες, ως (ένα εντυπωσιακότατο) πλήρες άρθρο, στο Nature [1].
Ασθενείς με καρκίνο του πνεύμονα (μη μικροκυτταρικό) που βρίσκονταν σε αγωγή με είδος ανοσοθεραπείας (checkpoint inhibitors), που έκαναν mRNA εμβόλιο για τον κορωνοϊό εντός 100 ημερών από την έναρξή της θεραπείας, έζησαν/ ζουν κατά μέσο όρο σχεδόν ενάμιση χρόνο περισσότερο από ασθενείς, αντίστοιχων χαρακτηριστικών, που δεν έκαναν mRNA εμβόλιο. Οι πρώτοι είχαν μέση επιβίωση 37,3 μήνες, οι δεύτεροι 20,6 μήνες. Στα 3 χρόνια από την διάγνωση, το 55,7% όσων είχαν κάνει mRNA εμβόλιο ζούσε, ενώ μόνο το 30,8%. όσων δεν είχαν κάνει εμβόλιο έφτασαν σε αυτό το όριο. Και μιλάμε για ασθενείς με ανεγχείρητο καρκίνο σταδίου ΙΙΙ ή μεταστατικό καρκίνο.

Το ίδιο παρατηρήθηκε και σε ασθενείς με μελάνωμα σταδίου ΙΙΙ και ΙV, που χωρίς εμβόλιο είχαν μέση επιβίωση 26 μήνες ενώ με εμβόλιο ακόμη υπολογίζεται, είναι τόσο παρατεταμένη. Στα 3 χρόνια από την διάγνωση, το 67,6% των εμβολιασμένων ζούσε, έναντι του 44,1% αυτών που δεν είχαν εμβολιαστεί.
Θα πει κανείς: "Μα εσύ δεν υποστήριζες ότι οι εμβολιασμένοι έχουν τακτικότερη, και πιθανώς καλύτερης ποιότητας, πρόσβαση, σε υπηρεσίες υγείας; Εκεί θα οφείλεται. Ή μπορεί για παράδειγμα να επέζησαν περισσότερο επειδή είχαν μικρότερη πιθανότητα να πεθάνουν από τον κορωνοϊό". Όμως, ο εμβολιασμός για γρίπη ή πνευμονιόκοκκο (που επίσης είναι δείκτες καλύτερης πρόσβασης σε παροχή υγείας), δεν επηρέασε με τον ίδιο τρόπο. Όπως, από την άλλη πλευρά, και το να έχει κάνει κάποιος mRNA εμβόλιο για κορωνοϊό δεν επηρέασε με τον ίδιο τρόπο ασθενείς που λάμβαναν κλασική χημειοθεραπεία, εκεί δεν είδαμε τέτοια θεαματικά αποτελέσματα.

Η ομάδα των ερευνητών του MD Anderson έκανε λοιπόν και βασική έρευνα για να δει τι είναι αυτό που κάνει τα mRNA εμβόλια να δρουν ενισχυτικά στην αντικαρκινική δράση της ανοσοθεραπείας:. Με αλλεπάλληλα πειράματα και στη συνέχεια με μετρήσεις αντίστοιχων δεικτών και σε ογκολογικούς ασθενείς, συμπέραναν ότι κάνοντας το mRNA εμβόλιο για τον κορωνοϊό, κινητοποιείται μια συγκεκριμένη διέγερση του ανοσολογικού μας συστήματος, που κάνει τα καρκινικά κύτταρα να μπουν σε συναγερμό και να παράγουν ένα μόριο άμυνας, την πρωτεΐνη PD-L 1. Αυτό το μόριο όμως είναι σαν στόχος για την ανοσοθεραπεία, είναι σα να φανερώνονται έτσι τα καρκινικά κύτταρα καλύτερα στην θεραπεία. Οπότε, κάνοντας το εμβόλιο κοντά στην θεραπεία πολλαπλασιάζεις την δυναμική της.

Πήγαν περαιτέρω οι ερευνητές σε βιοψίες από όλων των ειδών καρκίνους από το αρχείο του MD Anderson, να δουν αν υπήρχε συσχέτιση μεταξύ έκφρασης αυτού του μορίου, εμβολιασμού με mRNA για κορωνοϊό, και επιβίωσης, και παρατηρήθηκε κι εκεί συσχέτιση. Και αυτό που παρατήρησαν οι ερευνητές επίσης είναι ότι ο συνδυασμός mRNA εμβόλιο- ανοσοθεραπεία έκανε ορισμένους “ανθεκτικούς στην ανοσοθεραπεία” όγκους να γίνουν ευαίσθητοι.

Κοινώς: μια παράπλευρη επίδραση των mRNA εμβολίων στο ανοσοποιητικό μας σύστημα (που προφανώς θα ισχύει για όλα τα mRNA εμβόλια; ) μπορεί να αποδειχθεί ένα σημαντικό όπλο στην ογκολογία.

Οπότε; ξεκινάμε να το εφαρμόζουμε μαζικά; Ήδη σχεδιάζεται μια μεγαλύτερη, πολυκεντρική, προοπτική μελέτη. Από, είπαμε, ένα από τα σημαντικότερα ογκολογικά κέντρα στον κόσμο. Από μια ομάδα ερευνητών που ξεκίνησε από μια αρχική παρατήρηση, προχώρησε στα πειραματικά μοντέλα για να την εξηγήσει, μέτρησε δείκτες που θα μπορούσαν να προσανατολίσουν, και εξήγησε, ανοίγοντας ένα νέο δρόμο επιβίωσης. Την παρακολουθούμε αυτή την διαδικασία σε πραγματικό χρόνο, με τις σταδιακές ανακοινώσεις τους- η πρώτη είχε γίνει τον Απρίλιο στο συνέδριο της American Association for Cancer Research, μέχρι αυτή την υποδειγματική πληρέστατη δημοσίευση. Αυτός είναι ο τρόπος που λειτουργεί η επιστήμη, παρατηρεί, πειραματίζεται, ερμηνεύει, επανασχεδιάζει.

Οι παντογνώστες παραπληροφορητές από την άλλη "έχουν δει αυτοί με τα μάτια τους.." Ε, ας τα ανακοινώσουν κάπου αυτά που έχουν δει, να σώσουν τον κόσμο. Αλλά τα δεδομένα είναι εχθρός των παντογνωστών και των “σωτήρων”…
Εμπιστευτείτε τα δεδομένα. Όχι τους ρήτορες των καφενείων.

Υ.Γ.: η εικόνα, σεμνής γυμνότητας, από την δεύτερη ταινία του, επίκαιρου, επιθεωρητή Κλουζώ, Peter Sellers και Elke Sommer στο A Shot in the Dark του 1964.