για πρώιμη καρδιαγγειακή νόσο.

Οι γονείς θα πρέπει να συμμετέχουν στην απόφαση για το εάν θα γίνει έλεγχος του παιδιού τους για υψηλά επίπεδα λιπιδίων. Ο παιδίατρος του παιδιού, με τη σειρά του, θα πρέπει να συζητήσει τα οφέλη και τους κινδύνους του ελέγχου των λιπιδίων. Η γνώση του οικογενειακού ιστορικού εμφράγματος του μυοκαρδίου, περιφερικής αρτηριακής νόσου ή εγκεφαλικού επεισοδίου του παιδιού είναι χρήσιμη. Αυτές οι παθήσεις είναι σπάνιες σε άνδρες πριν από την ηλικία των 55 ετών ή σε γυναίκες πριν από την ηλικία των 65 ετών. Εάν τα μέλη της οικογένειας αναπτύξουν αυτές τις παθήσεις σε μικρότερη ηλικία, τότε το παιδί μπορεί να έχει οικογενή υπερχοληστερολαιμία.

Οι γονείς, πάντως, θα πρέπει επίσης να γνωρίζουν ότι τα υψηλά επίπεδα λιπιδίων δεν είναι ο μόνος κίνδυνος για καρδιακές παθήσεις. Πρέπει να βοηθήσουν τα παιδιά τους να μάθουν υγιεινές συνήθειες, όπως η σωστή διατροφή, η άσκηση και η διατήρηση ενός υγιούς βάρους, για την πρόληψη μακροχρόνιων καρδιακών παθήσεων. Το να γνωρίζουν πότε και σε ποιον να γίνεται έλεγχος για υψηλά επίπεδα λιπιδίων και να έχουν έναν υγιεινό τρόπο ζωής βοηθά τα παιδιά να παραμένουν υγιή στην καρδιά.

Τα υψηλά επίπεδα λιπιδίων στους ενήλικες μπορούν να οδηγήσουν σε καρδιακές παθήσεις, απόφραξη των αιμοφόρων αγγείων στα πόδια (περιφερική αρτηριακή νόσος) και εγκεφαλικό επεισόδιο. Η λήψη φαρμάκων για τη μείωση των επιπέδων λιπιδίων μειώνει αυτούς τους κινδύνους. Επομένως, ο έλεγχος ενηλίκων για υψηλά επίπεδα λιπιδίων είναι κοινή πρακτική.

Στην παιδική ηλικία, ο έλεγχος για υψηλά επίπεδα λιπιδίων είναι πιο περίπλοκος. Μπορεί να ανιχνεύσει 2 (δύο) παθήσεις. Η πρώτη είναι μια σπάνια γενετική πάθηση που ονομάζεται οικογενής υπερχοληστερολαιμία. Αυτή η πάθηση θέτει τους ανθρώπους σε υψηλό κίνδυνο για έμφραγμα του μυοκαρδίου (καρδιακή προσβολή), περιφερική αρτηριακή νόσο, εγκεφαλικό επεισόδιο και πρόωρο θάνατο. Η οικογενής υπερχοληστερολαιμία συνήθως κληρονομείται από έναν από τους βιολογικούς γονείς του παιδιού. Περίπου 1 στους 250 ανθρώπους έχει αυτή την γενετική πάθηση. Δυστυχώς, ο γενετικός έλεγχος για την οικογενή υπερχοληστερολαιμία δεν είναι ευρέως διαθέσιμος. Είναι επίσης δύσκολο να ελεγχθεί επειδή τουλάχιστον 3 διαφορετικές γονιδιακές παραλλαγές μπορούν να την προκαλέσουν.

Η δεύτερη πάθηση ονομάζεται πολυπαραγοντική δυσλιπιδαιμία και είναι συχνή. Συνδέεται με μια διατροφή με υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά, έλλειψη άσκησης και υπερβολικό βάρος. Δεδομένου ότι τα εμφράγματα του μυοκαρδίου και τα εγκεφαλικά επεισόδια σπάνια συμβαίνουν στην παιδική ηλικία, είναι δύσκολο να γνωρίζουμε αν ο έλεγχος όλων των παιδιών για υψηλά επίπεδα λιπιδίων κάνει περισσότερο καλό παρά κακό.
Πολλοί παιδίατροι συνιστούν τον έλεγχο των επιπέδων λιπιδίων των παιδιών. Για τα μικρότερα παιδιά, αυτοί οι έλεγχοι επικεντρώνονται σε εκείνα με οικογενειακό ιστορικό καρδιακών παθήσεων ή υψηλών επιπέδων λιπιδίων. Για τα μεγαλύτερα παιδιά, οι έλεγχοι συνήθως ισχύουν για όλους. Μελέτες δείχνουν ότι η θεραπεία παιδιών με υψηλά επίπεδα λιπιδίων είναι ασφαλής και μειώνει τα επίπεδα λιπιδίων τους, τουλάχιστον στην αρχή. Ωστόσο, μεγαλύτερες μελέτες που παρακολουθούν αυτά τα παιδιά μέχρι την ενηλικίωση δεν έχουν ακόμη αποδείξει ότι όλοι πρέπει να ελέγχονται. Δεν γνωρίζουμε αν η θεραπεία των υψηλών επιπέδων λιπιδίων βοηθά τα παιδιά να αποφύγουν τις καρδιακές παθήσεις και το εγκεφαλικό επεισόδιο κατά τη διάρκεια της ζωής τους ή αν υπάρχουν κίνδυνοι από τα φάρμακα.

Οι γονείς, όπως προαναφέρθηκε, θα πρέπει να συμμετέχουν στην απόφαση για το εάν θα γίνει έλεγχος του παιδιού τους για υψηλά επίπεδα λιπιδίων. Ο παιδίατρος του παιδιού θα πρέπει να συζητήσει τα οφέλη και τους κινδύνους του ελέγχου λιπιδίων. Η γνώση του οικογενειακού ιστορικού εμφράγματος του μυοκαρδίου, περιφερικής αρτηριακής νόσου ή εγκεφαλικού επεισοδίου του παιδιού είναι χρήσιμη. Αυτές οι παθήσεις είναι σπάνιες σε άνδρες πριν από την ηλικία των 55 ετών ή σε γυναίκες πριν από την ηλικία των 65 ετών. Εάν τα μέλη της οικογένειας αναπτύξουν αυτές τις παθήσεις σε μικρότερη ηλικία, το παιδί μπορεί να έχει οικογενή υπερχοληστερολαιμία. Τονίζεται ξανά ότι οι γονείς θα πρέπει να γνωρίζουν ότι τα υψηλά επίπεδα λιπιδίων δεν είναι ο μόνος κίνδυνος για καρδιακές παθήσεις. Πρέπει να βοηθήσουν τα παιδιά τους να μάθουν υγιεινές συνήθειες, όπως η σωστή διατροφή, η άσκηση και η διατήρηση ενός υγιούς βάρους, για την πρόληψη μακροχρόνιων καρδιακών παθήσεων. Το να γνωρίζουν πότε και σε ποιον να γίνεται έλεγχος για υψηλά επίπεδα λιπιδίων και να έχουν έναν υγιεινό τρόπο ζωής βοηθά τα παιδιά να παραμένουν υγιή στην καρδιά.

Σχόλιο: Προσωπική μου άποψη είναι η συμμόρφωση προς τις οδηγίες του 2011, ότι δηλαδή όλα τα παιδιά 9-11 χρόνων αδιακρίτως οικογενειακού ιστορικού πρέπει να υποβάλλονται σε έλεγχο λιπιδίων- η nonHDL-C χωρίς νηστεία είναι αρκετή- και νωρίτερα από τα 2 έτη πρέπει να υποβάλλονται σε έλεγχο όσα παιδιά έχουν βεβαρημένο οικογενειακό ιστορικό.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΟΛΑΣ
ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΣ